De man met de opdracht (proloog)
Op mijn verleden terugkijkend heb ik dikwijls gezegd: ik kan er wel een boek over schrijven. En andere mensen kunnen er nog wat aan hebben ook. Zo’n idee over een boek is typisch iets om mee te blijven rondlopen. Dat deed ik dan ook al een tijdje. Tot die ongewone ochtend op een gewone dag.
Het was een gewone ochtend op een gewone dag. Met mijn sportvriendin Els had ik in café De Beurs een rustig tafeltje uitgezocht. We hadden de tijd en sloegen geen acht op wat er om ons heen gebeurde. Opeens voelde ik een vreemde aanwezigheid. Ik keek op en zag een gestalte naderen. Een ferme donker geklede man van midden zestig, opvallend fit, die bij onze tafel bleef staan. Of hij iets tegen mij mocht zeggen. Zijn stem klonk kalm maar krachtig. Voor ik het wist had ik al geantwoord. “Natuurlijk.”
– Zet je levensverhaal op papier en publiceer het. Je zult er mensen mee helpen, want anderen kunnen door jouw ervaringen iets leren.
Mijn lijf beleefde een onbekende sensatie, die veel verder ging dan kippenvel. Het waren precies de woorden die ik zelf ook altijd gebruikte. Hoe wist hij dat …
Ik vertelde hem dat ik inderdaad met een soort van plan voor een boek rondliep, eigenlijk meer een idee dan een echt plan. En dat ik als ambulant begeleider van helpen mijn beroep had gemaakt.
– Prachtig, zei hij. Zet je verhaal maar op papier en geef het uit.
Hij liep terug naar zijn tafel. Ik staarde met grote ogen in Els’ grote starende ogen.
Els was op de hoogte van mijn boekenplan en wist dat ik niet veel verder kwam dan wat losse krabbels en veel twijfel. Ik heb weliswaar een verhaal te vertellen, maar een schrijver ben ik niet. Kort na die ongewone ochtend heb ik daar hulp bij gezocht, en gevonden. Toen wist ik dat het ging gebeuren. Wat lang mijn geheim is geweest, mocht nu naar buiten.
Ik schrijf dit boek omdat het verhaal ertoe doet. Het laat zien dat je uit het negatieve toch positieve kracht kunt halen. Met heel veel vallen en even vaak opstaan. Luctor et emergo. Het gaat over de worstelingen op de weg naar de overwinningen in mijn leven, maar niet alleen over die van mij!
Wie zijn geschiedenis niet kent is gedoemd deze te herhalen, las ik ergens. Dus wie die geschiedenis wél kent, kan er iets mee doen.
Iets wat je anders niet had gedaan. Ontsnappen.